Dag 17 Tulare en Dag 18 Barstow
Blijf op de hoogte en volg Erik
18 Mei 2014 | Verenigde Staten, Barstow
17-05-14
Vanmorgen hebben we het gribus motel in Fresno zo snel mogelijk verlaten en zijn op weg gegaan naar het Sequoia and Kings Canyon National Park. Eerst nog een stukje snelweg, al gauw een tweebaansweg en na een uurtje rijden kwamen we bij de ingang van het park. Eerst even naar de “General Grant Tree”, een mammoetboom die bekend staat bij de Amerikanen als de ‘nationale kerstboom’ Allemachtig wat een ding zeg. Er stonden trouwens tientallen mammoetbomen, ze zijn zo groot dat je ze bijna niet op de camera krijgt. Er was er één omgevallen, die hebben ze uitgehold en daar kun je als door een rioolbuis gewoon doorheen lopen. Na deze eerste kennismaking met dit park zijn we er in de auto doorheen gereden, over de vele bergen. Op een gegeven moment reden we op een hoogte van 7000 voet, dat is zo’n 2.100 meter omhoog. Prachtige vergezichten waar we helaas niet al te lang bij stil konden staan want we hadden om 3 uur een tour door de Crystal Cave, één van de vier toegankelijke grotten in Californië. Daar moesten we op tijd zijn, anders konden we niet mee.
Het was dus af en toe effe scheuren door de bergen, want ik wilde ook nog onderweg een kijkje nemen bij de “General Sherman’s Tree”, de hoogste boom ter wereld, bijna 85 meter hoog. Iris geloofde het wel en bleef in de auto zitten, ik op een holletje naar die boom, al die Amerikanen raar kijken, maar als je alles wil zien moet je af en toe er een beetje snelheid bovenop gooien.
Na een slingerrit van bijna vijf kwartier, waarin ik ook nog even in de sneeuw heb gestaan, kwamen we dan eindelijk om half drie bij de startplek van de tour aan, net op tijd want de voorbereiding is al begonnen. Eerst moet al het eten en drinken uit de auto en in speciale containers, dit omdat de beren soms gewoon de auto’s openbreken. Fijn idee als je een huurauto hebt die net een maand oud is! Vervolgens moesten we allemaal door een bak met desinfectievloeistof om het virus dat alle vleermuizen in de USA bedreigt eventueel te doden ?!?! Ook mochten we alleen maar een flesje water en een fototoestel mee, geen etenswaar of ander drinken, dit alles om de zaak niet te verstoren. En als laatste geen tassen omdat je daar ergens mee achter zou kunnen blijven haken en naar beneden zou kunnen storten! In de weeromstuit laat ik ook nog m’n camera uit m’n handen flikkeren, waardoor de lamellen die de lens beschermen niet meer goed open gaan, resultaat boven en onder schaduwplekken op de foto’s. Desondanks is de tocht naar de Cave zeer spannend. Langs smalle paadjes lopen we ong. een kwartier door de bush, af en toe watervallen passerend. Bij de grot aangekomen snel een jackie aangedaan, binnen is het 10 graden terwijl we buiten in de tropische warmte van 35 graden lopen. De tocht in de grot was mooi, omdat de route her en der verlicht was. Na drie kwartier in het donker te hebben doorgebracht was het genoeg.. tijd om de reis naar het volgende motel te gaan starten.
Het motel in Tulare lig vlak aan de snelweg maar toch is het er niet gehorig, ik vind het een top motel omdat het internet prima werkt, ook weet ik met wat pielen mijn fototoestel te repareren, godzijdank want Iris moet hem hierna ook nog vijf weken mee! Al met al een hele geslaagde dag.
18-5-14
Vandaag hebben we heel relaxed gedaan, we zijn na een klein ontbijtje naar Barstow vertrokken, waar we al eerder hebben overnacht, we weten dus wat we kunnen verwachten. Onderweg hebben we gebruncht bij de Denny’s, wat wel een beetje ons favoriete restaurant is geworden. Het werden weer pancakes, toast, gebakken eieren en bacon. Smullen maar weer. We zijn nog even naar de Edwards Airforce Base gereden, waar vroeger de Spaceshuttles landen, maar we waren niet welkom! Streng verboden voor buitenlanders, op mijn vraag of er geen tour was over de basis keken ze me aan alsof er een steekje los zat, wat natuurlijk ook zo is.
Toen maar doorgereden naar het motel waar we al om halt drie aankwamen. Ik heb de hele middag bij het zwembad doorgebracht, in de warme woestijnwind. Dan is zo’n koele duik heel lekker! ’s Avonds zijn we gaan eten in een echt Amerikaans restaurant, weg van de grote drukte. Een allegaartje van tafels, verschillende tafelkleedjes, allemaal verschillende bordjes, tjokvol snuisterijtjes, ja, Chrissie je zou hier wel gelukkig worden, het zag er uit of we weer in de jaren 60 waren beland. Maar het eten, steak, was heerlijk en daar draait het tenslotte om.
Vanmorgen hebben we het gribus motel in Fresno zo snel mogelijk verlaten en zijn op weg gegaan naar het Sequoia and Kings Canyon National Park. Eerst nog een stukje snelweg, al gauw een tweebaansweg en na een uurtje rijden kwamen we bij de ingang van het park. Eerst even naar de “General Grant Tree”, een mammoetboom die bekend staat bij de Amerikanen als de ‘nationale kerstboom’ Allemachtig wat een ding zeg. Er stonden trouwens tientallen mammoetbomen, ze zijn zo groot dat je ze bijna niet op de camera krijgt. Er was er één omgevallen, die hebben ze uitgehold en daar kun je als door een rioolbuis gewoon doorheen lopen. Na deze eerste kennismaking met dit park zijn we er in de auto doorheen gereden, over de vele bergen. Op een gegeven moment reden we op een hoogte van 7000 voet, dat is zo’n 2.100 meter omhoog. Prachtige vergezichten waar we helaas niet al te lang bij stil konden staan want we hadden om 3 uur een tour door de Crystal Cave, één van de vier toegankelijke grotten in Californië. Daar moesten we op tijd zijn, anders konden we niet mee.
Het was dus af en toe effe scheuren door de bergen, want ik wilde ook nog onderweg een kijkje nemen bij de “General Sherman’s Tree”, de hoogste boom ter wereld, bijna 85 meter hoog. Iris geloofde het wel en bleef in de auto zitten, ik op een holletje naar die boom, al die Amerikanen raar kijken, maar als je alles wil zien moet je af en toe er een beetje snelheid bovenop gooien.
Na een slingerrit van bijna vijf kwartier, waarin ik ook nog even in de sneeuw heb gestaan, kwamen we dan eindelijk om half drie bij de startplek van de tour aan, net op tijd want de voorbereiding is al begonnen. Eerst moet al het eten en drinken uit de auto en in speciale containers, dit omdat de beren soms gewoon de auto’s openbreken. Fijn idee als je een huurauto hebt die net een maand oud is! Vervolgens moesten we allemaal door een bak met desinfectievloeistof om het virus dat alle vleermuizen in de USA bedreigt eventueel te doden ?!?! Ook mochten we alleen maar een flesje water en een fototoestel mee, geen etenswaar of ander drinken, dit alles om de zaak niet te verstoren. En als laatste geen tassen omdat je daar ergens mee achter zou kunnen blijven haken en naar beneden zou kunnen storten! In de weeromstuit laat ik ook nog m’n camera uit m’n handen flikkeren, waardoor de lamellen die de lens beschermen niet meer goed open gaan, resultaat boven en onder schaduwplekken op de foto’s. Desondanks is de tocht naar de Cave zeer spannend. Langs smalle paadjes lopen we ong. een kwartier door de bush, af en toe watervallen passerend. Bij de grot aangekomen snel een jackie aangedaan, binnen is het 10 graden terwijl we buiten in de tropische warmte van 35 graden lopen. De tocht in de grot was mooi, omdat de route her en der verlicht was. Na drie kwartier in het donker te hebben doorgebracht was het genoeg.. tijd om de reis naar het volgende motel te gaan starten.
Het motel in Tulare lig vlak aan de snelweg maar toch is het er niet gehorig, ik vind het een top motel omdat het internet prima werkt, ook weet ik met wat pielen mijn fototoestel te repareren, godzijdank want Iris moet hem hierna ook nog vijf weken mee! Al met al een hele geslaagde dag.
18-5-14
Vandaag hebben we heel relaxed gedaan, we zijn na een klein ontbijtje naar Barstow vertrokken, waar we al eerder hebben overnacht, we weten dus wat we kunnen verwachten. Onderweg hebben we gebruncht bij de Denny’s, wat wel een beetje ons favoriete restaurant is geworden. Het werden weer pancakes, toast, gebakken eieren en bacon. Smullen maar weer. We zijn nog even naar de Edwards Airforce Base gereden, waar vroeger de Spaceshuttles landen, maar we waren niet welkom! Streng verboden voor buitenlanders, op mijn vraag of er geen tour was over de basis keken ze me aan alsof er een steekje los zat, wat natuurlijk ook zo is.
Toen maar doorgereden naar het motel waar we al om halt drie aankwamen. Ik heb de hele middag bij het zwembad doorgebracht, in de warme woestijnwind. Dan is zo’n koele duik heel lekker! ’s Avonds zijn we gaan eten in een echt Amerikaans restaurant, weg van de grote drukte. Een allegaartje van tafels, verschillende tafelkleedjes, allemaal verschillende bordjes, tjokvol snuisterijtjes, ja, Chrissie je zou hier wel gelukkig worden, het zag er uit of we weer in de jaren 60 waren beland. Maar het eten, steak, was heerlijk en daar draait het tenslotte om.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
