Dag 3: Zumaia - Markina

Vanmorgen in alle rust om 6.45 opgestaan want de kloosterpoort ging pas om 7.00 open. Daarna rustig een kopje koffie en een croissant naar binnen gewerkt en de regenponcho aan gedaan want het miezerde. Het begon gelijk an goed, een steile klim van 200 meter. En heet bleef maar stijgen. Na een levensgevaarlijke afdaling van 300 meter kwam ik om 10.00 in Deba aan. Daar ook de eerste Nederlanders ontmoet. Ik was inmiddels al doorweekt, niet van de regen maar van het zweet.
Na een half uurtje pauze met een cola en nog een croissantje ging ik weer op pad. Ik was het stadje nog niet uit of, ja hoor, we gingen weer steil omhoog. En het bleef omhoog en omlaag gaan. Toen volgde er een klim van 300 meter. Inmiddels was de miezerbui overgegaan in gestaag naar beneden komende regen. Op zich niet erg want nat was ik al, maar alle paden veranderde in spekgladde modderpoelen. Tot slot weer zo'n levensgevaarlijke afdaling, willen ze de pelgrims soms dood hebben? Ik was inmiddels al één keer gevallen en bijna de bril kwijtgeraakt.
Uiteindelijk kwam ik na 9 uur zwoegen en 37 km. lopen in Gernika aan. Eerst alles, mezelf en de kleding gewassen en daarna met twee Duitsers uit Aken de pelgrimsmaaltijd genuttigd bestaande uit Linzensoep. Bifteki (gewoon een hamlapje) en frites. Een kuipje vruchtenyoghurt en koffie toe. Natuurlijk wel met water en twee flessen wijn. Morgen kan ik de berg afrollen.
Een wijze raad tot besluit: juich nooit als je de top bereikt, er komt er altijd nog één. Juich pas als je heelhuids de eindstreep hebt bereikt!.
Morgen een, zo op het oog, makkelijk dagje met maar 25 km. voor de boeg. Adios, buenos noches.