Dag 21: Muxia - Santiago de Compostela
Blijf op de hoogte en volg Erik
04 Oktober 2019 | Spanje, Santiago de Compostella
Dit wordt het laatste reisverslag van deze bijzondere Camino. Nadat ik gisteren mijn verslag had gepost ben ik ‘s avonds weer naar de rotspunt gelopen voor de zonsondergang. Het weer sloeg echter helemaal om, het begon stevig te waaien en in plaats van een rustige zee met een verdwijnende zon werd ik getrakteerd op steeds hoger wordende woeste golven die op de rotsen met veel lawaai kapot sloegen. Een machtig schouwspel. Ik heb zeker een uur aan de voet van de vuurtoren gezeten om van dit natuurgeweld te genieten. En zelfs nog een heel klein streepje rood aan de kim zien verdwijnen.
Vanochtend na het ontbijt eerst een risicovolle klim gemaakt om de hoge rots via de steile zijde te beklimmen, halverwege moest ik halsbrekende toeren uithalen om naar boven te komen, achteraf volkomen idioot om zoveel risico te nemen maar terugkeren was nog moeilijker. Volgende keer niet meer doen.
Daarna nog een uurtje zitten lezen met zicht op de nog immer heftige branding.
Toen was het tijd om de rugzak op te halen en wat te gaan eten voor de lunch. Toen ik net aan tafel zat kwamen daar Dominique en Elisabeth aangelopen, die ik de eerste week op de Camino al was tegengekomen, geweldig om te merken dat je, waar je ook bent, elke dag weer oude bekenden tegen komt.
Om 14:30 ging de bus terug naar Santiago, daar m’n oude herberg weer opgezocht en naar het plein voor de kathedraal gegaan. Mooi om te zien hoe al die pelgrims elkaar begroeten, elkaar in de armen vallen en soms geëmotioneerd afscheid nemen na soms weken lang met elkaar te hebben doorgebracht.
Toen ik door de kleine straatjes liep kwam ik Barbara en May tegen, twee Canadese vrouwen van tegen de zeventig die ik de eerste dag van de Camino Inglés had geholpen met de berg opkomen. May was de rapste van de twee maar Barbara moest elke 25 meter omhoog stoppen om op adem te komen. En zodra Barbara dan boven was wilde May gelijk weer verder. Maar blijk baar hebben ze toch samen de finish gehaald. We besloten onze laatste avond samen in het al eerder beschreven Casa Manolo door te brengen. Weer zo ontzettend lekker gegeten! Als voorgerecht een koekenpannetje met een omelet en een klein frituurmandje met dunne aardappelschijfjes, en als hoofdgerecht spareribs, patatjes en salade. Natuurlijk weer die fantastisch flan toe. Met een glaasje witte wijn, heerlijk.
Morgen moet ik om 9 uur de bus hebben naar het vliegveld, om 11.45 vlieg ik dan eerst naar Barcelona en na een tussenstop van bijna 5 uur vliegveld door naar Schiphol. Dan nog even met de Zuidtangent naar huis en hopenlijk lig ik dan morgenavond laat weer in m’n eigen bedje.
Ik wil iedereen die gereageerd heeft op mijn stukjes, of het nu via de site of via WhatsApp is, heel erg bedanken voor jullie steun en aanmoedigingen. Het heeft mij er toe aangezet om toch elke dag een stukje, soms stuk, te schrijven. Fijn dat iedereen zo meeleeft.
Mijn grote dank gaat uit naar Christa, omdat ze toch drie weken de boel alleen moet runnen, en dat is gezien haar situatie behoorlijk zwaar. Maar toch geeft ze mij de vrijheid en steun om dit soort avonturen aan te gaan. Dankjewel schat.
Volgend jaar geen Camino, maar dit was zeker niet de laatste!
Groet, Erik
Vanochtend na het ontbijt eerst een risicovolle klim gemaakt om de hoge rots via de steile zijde te beklimmen, halverwege moest ik halsbrekende toeren uithalen om naar boven te komen, achteraf volkomen idioot om zoveel risico te nemen maar terugkeren was nog moeilijker. Volgende keer niet meer doen.
Daarna nog een uurtje zitten lezen met zicht op de nog immer heftige branding.
Toen was het tijd om de rugzak op te halen en wat te gaan eten voor de lunch. Toen ik net aan tafel zat kwamen daar Dominique en Elisabeth aangelopen, die ik de eerste week op de Camino al was tegengekomen, geweldig om te merken dat je, waar je ook bent, elke dag weer oude bekenden tegen komt.
Om 14:30 ging de bus terug naar Santiago, daar m’n oude herberg weer opgezocht en naar het plein voor de kathedraal gegaan. Mooi om te zien hoe al die pelgrims elkaar begroeten, elkaar in de armen vallen en soms geëmotioneerd afscheid nemen na soms weken lang met elkaar te hebben doorgebracht.
Toen ik door de kleine straatjes liep kwam ik Barbara en May tegen, twee Canadese vrouwen van tegen de zeventig die ik de eerste dag van de Camino Inglés had geholpen met de berg opkomen. May was de rapste van de twee maar Barbara moest elke 25 meter omhoog stoppen om op adem te komen. En zodra Barbara dan boven was wilde May gelijk weer verder. Maar blijk baar hebben ze toch samen de finish gehaald. We besloten onze laatste avond samen in het al eerder beschreven Casa Manolo door te brengen. Weer zo ontzettend lekker gegeten! Als voorgerecht een koekenpannetje met een omelet en een klein frituurmandje met dunne aardappelschijfjes, en als hoofdgerecht spareribs, patatjes en salade. Natuurlijk weer die fantastisch flan toe. Met een glaasje witte wijn, heerlijk.
Morgen moet ik om 9 uur de bus hebben naar het vliegveld, om 11.45 vlieg ik dan eerst naar Barcelona en na een tussenstop van bijna 5 uur vliegveld door naar Schiphol. Dan nog even met de Zuidtangent naar huis en hopenlijk lig ik dan morgenavond laat weer in m’n eigen bedje.
Ik wil iedereen die gereageerd heeft op mijn stukjes, of het nu via de site of via WhatsApp is, heel erg bedanken voor jullie steun en aanmoedigingen. Het heeft mij er toe aangezet om toch elke dag een stukje, soms stuk, te schrijven. Fijn dat iedereen zo meeleeft.
Mijn grote dank gaat uit naar Christa, omdat ze toch drie weken de boel alleen moet runnen, en dat is gezien haar situatie behoorlijk zwaar. Maar toch geeft ze mij de vrijheid en steun om dit soort avonturen aan te gaan. Dankjewel schat.
Volgend jaar geen Camino, maar dit was zeker niet de laatste!
Groet, Erik
-
04 Oktober 2019 - 23:22
Ronald:
Het was elke dag weer leuk om je verhalen te lezen Erik. Fijn dat je er weer zo van hebt kunnen genieten! Ik vind het echt een topprestatie! Goeie reis terug morgen, we drinken snel weer een biertje! -
04 Oktober 2019 - 23:27
Stan Verstraten:
Hoi Erik, mooie reis was het en morgen een behouden en goede thuisreis :) groetjes Maggy&Stan -
04 Oktober 2019 - 23:46
Christa:
Lieve schat, geweldig dat je deze prestatie weer hebt volbracht
en het ïs je van harte gegund. Liefde = ook loslaten
en dat ik zo iets niet kan moet voor jou geen beletsel
zijn. Maar ik zal heel blij zijn om je morgen weer
in mijn armen te sluiten. Geniet nog van je terugreis want eenmaal thuis....
heb jij de hele maand corvee -
05 Oktober 2019 - 07:04
Jolanda:
Het zit er weer op. Wat een topprestatie. Goeie reis naar huis. -
05 Oktober 2019 - 10:37
Lies:
MOOI !!!!!!, Dank je wel, dat je ons mee op reis hebt genomen, veilige vlucht terug naar huis, en lekker genieten van je gezin. :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
