Dag 13: Vilanova de Arousa - Padrón

Buenos dias, het is vandaag de dag van de boottocht maar Pontesecures.

De herberg vannacht was echt de slechtste die ik tot nu toe heb meegemaakt. Geen privacy, krakende stalen bedden, halverwege de avond was het wc-papier al op. Gelukkig hebben altijd een noodvoorraad.

Omdat de boot pas om 11.30 gaat heb ik tijd genoeg om rustig te ontbijten. Even later komen Gaia en haar vader, beiden uit Bologna, ook de pastelleria binnen en schuiven aan. We hadden elkaar al vaker getroffen afgelopen week. Papa heeft z’n enkel verzwikt en zijn dochter zorgt heel goed voor hem, ze gaan na de boottocht verder net de bus.

De boottocht was een enorme belevenis. Om exact 11.30 kwamen er twee kleine speedbootjes aanvaren. Er waren inmiddels meer dan 150 pelgrims naar de afvaartplek gekomen. Maar de namen werden één voor één opgeroepen en ik werd opgenoemd om plaats te nemen in het tweede bootje waar maar 15 passagiers in komden.

Vanaf de haven zat de vaart er goed in, ik zat voorin en dat was maar goed ook want de schipper trok de gashrndel even open. We dansten over het water. Af en toe hielden we even rust en kregen uitleg over bepaalde zaken.

Zo zijn er talloze drijvende vlonders in de rivier waar de vissers hun netten laten zakken. Rond om die eilandjes zwemmen talloze dolfijnen. Af en toe springen ze uit het water. Fantastisch om te zien. Hoe verder we de brede monding van de Rio Ulla opvaren hoe smaller het wordt, onderweg pelikanen, reigers en veel eilandjes waar een kruis op staat. Niet omdat er iemand begraven ligt maar om de plek te markeren, want tijdens de vloed verdwijnen de eilandjes onder water.

Ook een kruis waar de resten van Sint Jacob in het jaar 44 na Christus aan land gekomen zouden zijn. Er zijn ook nog resten van een oude Romeins verdediging die de rivier moest beschermen tegen Noorse Vikingen.

Na deze geweldige boottocht, waarbij het gelukkig grotendeels droog bleef hoewel de wolken op uitbarsten stonden, maar toch ook af en toe de blauwe lucht te zien was, vanaf de aanlegsteiger in Pontesecures naar Padrón gelopen. De, best mooie, albergue bleek maar een kwartiertje lopen te zijn.

Omdat ik natuurlijk nog nauwelijks had gelopen moest de energie er even uit, dus de rugzak geparkeerd in de albergue en doorgelopen naar het plaatsje.

Bij de kerk van Santiago de Padrón, onder het altaar, is de Pedrón te zien. Het is een granieten blok waartegen volgens de legende de boot die het lichaam van de apostel Jakobus vervoerde, werd aangemeerd. Volgens de legende was het ook vroeger een Romeins altaar die aan Neptunus was gewijd.

Na een biertje en een tapa op een terras te hebben genomen terug naar de albergue want de telefoon is door het nemen van de vele foto’s en video’s aan een oplaadbeurt toe. Mooi tijd om even te douchen en alvast een groot deel van dit verhaal te schrijven.

Om 17.00 weer richting Padrón gelopen om eerst een biertje te pakken en daarna het Convento doCarme te bekijken, dat alleen vlak voor een dienst opengaat. Daarna in het kleine centrum net zo lang rondgelopen tot dat ik bij een gezellige bistro kwam. Alles was vol, maar aan één tafeltje zat een beetje zielige vrouw in haar eentje waarvan ik wel het idee had dat dat een pelgrim zou kunnen zijn, en ja hoor, na even vragen bleek ze uit Frankfurt te komen. Brutaalweg gevraagd of ik er bij kom komen zitten, want verder was alles vol en een tafeltje voor één krijg je niet zo snel.

Aan de praat geraakt, ze heette Hilde, en drie heerlijke gerechten voor mij zelf besteld. Zij wilde persé Pulpo eten. Ik heb gekozen voor de Pementos de Padrón. De pementos de Padrón zijn een van de bekendste groenten in Galicië en een van de bekendste tapas van de Spaanse keuken. Hoewel ze bekend zijn onder de naam van de stad, werden ze aan het einde van de 16e eeuw door Franciscaner monniken uit het klooster uit Mexico geïmporteerd. Ze worden gebakken met grof zout. Als tweede gerecht had ik de Patatas con salsa picante a alioli, frites met pittige saus, en als kers op de taart de Zamburiñas a la Gallega con salsa de Citricos, de jacobsschelpen in een citroendressing. Samen met een kruikje Vino Blanco. Het was verrukkelijk,

Uiteindelijk tegen 21.00 terug naar het hostel. Nog even gepraat met twee mensen uit Meppel en toen Christa aan de lijn gehad die net aangekomen was in het hotel in Analipsi, Kreta. Ze was kapot van de reis maar hadden een hele mooie kamer op de eerste verdieping. Morgen krijgen ze ivm het slechte lopen een kamer op de begane grond met uitzicht op het zwembad.

Het geeft me zoveel rust dat alles goed gegaan is, dit was een dag met een gouden randje. Morgen op weg naar Santiago. Een weerzien met Stefan en Jens in Casa Manolo.

welterusten en tot morgen.