Dag 15: Santiago de Compostela - Negreira

Daar ben ik weer, gisteren na het eten gelijk naar het hostel gegaan, ik was bekaf. Ondanks de vele alcoholische consumpties slecht geslapen. En per ongeluk (drank???) de wekker ipv 7.45 op 6.45 gezet.

Ik kreeg het pas in de gaten toen ik alles al had ingepakt. Shit, en ik voel me moe.

Toch maar heel rustig om 7.15 gaan lopen, omdat.het zaterdag is zijn ook alle cafés nog gesloten. Het was wel heel speciaal, het grote plein voor de kathedraal, overdag gevuld met honderden toeristen en pelgrims was nu helemaal leeg.

Het heeft ook wel weer wat, in het donker, de doodstille stad verlaten.

Na ongeveer een uur lopen, werd het licht, ik wandelde toen net het eerste bos in, alleen de toppen van de kathedraal waren nog zichtbaar. In een rustig tempo gewandeld totdat Flavio uit Zürich me inhaalde. Samen na zo’n 6 km lopen een ontbijtje genomen in een heel klein plaatsje.Daarna door over een hele steile klim van meer dan 2 km, boven aangekomen effe bijtanken met een koud colaatje. Daarna was het redelijk te doen en om kwart voor één kwam ik in Negreira aan. Daar zat Hermine al op een terrasje. Ik had haar ook al in Padrón gezien. Ze komt ook uit Haarlem, en slaapt nu in dezelfde herberg.

We zijn samen de laatste 300 meter naar de herberg gelopen. Zij stelde voor om gezamenlijk de vuile en bezwete kleding te wassen. Ik ging akkoord, heb voor de wasmachine betaald en zij zou het na de was allemaal netjes over de lijn in het zonnetje hangen.

Want zonnig is het hier, het is hier s middags32 graden, warmer dan op Kreta waar Christa zit.

Omdat ik best wel hongerig was, teruggegaan naar het restaurant waar ik Hermine trof en brutaal binnen gestapt.

Er kunnen zeker 3 á 400 man in maar er zat niemand. Gevraagd of ze het Menu del dia serveerden en ik kreeg een bevestigend antwoord. Voor 13,95 heb ik toch lekker gegeten… Ik kreeg Sopa Galicia, een soort groentesoep met aardappelen er in, Bacalau a Braga, kabeljauw uit de oven op aardappels, gebakken uien en paprika’s enhelados met caramelsaus, daarbij een anderhalve liter water, want effe geen alcohol… Intussen was het hele restaurant volgelopen met busladingen oudjes, blijkbaar een senioren-dagtocht.

Na het eten iets van het stadje proberen te ontdekken, maar wat ik 11 jaar geleden al schreef geldt nog steeds: Negreira is een negorij, er valt helemaal niets te beleven.

Om 16.30 dan toch maar gezwicht voor vader Alcohol, ik doe het alleen maar voor de tapa. hahaha.

Vanavond eigenlijk nog nauwelijks honger maar ik heb toch maar wat gehaald bij de supermarkt. Een beetje bami-achtige substantie. Met een colaatje moet dat energie geven voor morgen, want dan komt de zwaarste etappe op deze Camino. Van Negreira naar Olveiroa, 33,6 km met hoogteverschillen van 300 en 400 meter. De hele dag klimmen en dalen dus, en het blijft ook morgen nog tropisch. Ik heb extra water ingeslagen want t wordt zwoegen. Vandaag toch nog 27 km gelopen.