Dag 14 Rabé de las Calzadas - Castrojeriz

Vanmorgen om 6.30 aan het ontbijt en om 7.00 weer, met Anja en Mirko, aan de wandel. Het is gewoon een ritme, iedereen staat vroeg op en gaat om 22.00 slapen, uitslapen lukt niet meer.

Om 9.00 uur bij een winkeltje wat gedronken (jus ´d orange, dit voor iedereen die denkt dat ik alleen maar op bier en wijn loop) en daarna afscheid genomen van mijn Duitse vrienden. Zij wilden rustig aan naar Hontenas wandelen en ik most naar de pin-automaat. Boven op de kale vlakte van de Meseta begon het flink te stormen. Ik had de wind pal tegen en het werd ook nog koud. Het was een zware tocht, echt afzien, gelukkig bleef het droog.

Om 11.00 was ik in Hontanas, waar ik een broodje en een kopje koffie heb genomen. Ab zat ook binnen en samen zijn we het laatste stuk naar Castrojeriz gelopen. We zitten nu in een alternatieve herberg. Één grote slaapzaal met 30 stapelbedden en matrassen op de grond, de geur van wierrook (of hash) hangt in de lucht, er draait rustgevende zweefmuziek en het kost allemaal niets. Je mag een vrijwillige bijdrage geven. Gelukkig is de geldvoorraad weer op peil, ik kan weer even vooruit.

Vanavond maar eens een restaurantje pakken met Appie!

In de middag is het verschikkelijk beginnen te regenen, echt noodweer, het water kwam met bakken uit de lucht. Zo erg zelfs dat ik besloot mijn borreluurtje maar eens over te slaan. Ik ben op bed in slaap gevallen.

Om 19.30 kreeg ik een vraagje van mijn maagje. Alison, de dame uit Manchester, wilde ook uit eten. Samen zijn we naar een restaurant gelopen waar we het Menu del Dia hebben genomen: mixed salad, karbonaatje, patatas en citroenijsje toe. We hebben wel met z´n tween
nog een extra flesje vino tinto achterover geslagen ter compensatie van het gemiste borreluuurtje. Bovendien werkt het uitstekend tegen snurkers en slapeloosheid!