Dag 28 O Cebreiro - Tríacastela

Om 7.00 was ik al weer klaar wakker van het gestommel en de "zoeklichten". Mensen pakken dan hun rugzak in met een soort koplampen op hun hoofd die zigzag door de kamer zwenken. Vanmiddag maar eens een rustige privé herberg zoeken.

Toen ik om 7.45 de herberg uitstapte bleek het te miezeren, dikke mist en nog aardedonker. Zo ga ik niet lopen! Eerst maar eens een barretje opgezocht waar ik een ontbijtje en een kop koffie naar binnen heb gewerkt. Tegen 8.15 begon het in ieder geval lichter te worden, droog was het nog niet. De regenkleding aangedaan en de hoes over de rugzak getrokken. Ik heb weinig zin in natte bagage. Het eerste stuk ging gelukkig langs de weg, geen moeilijke paadjes, dat was makkelijk. Eigenlijk ging de hele etappe wel makkelijk, één klein stijl klimmetje van 100 meter, de rest van de wandeling ging weer naar beneden.

Om 9.30 werd het droog en kon de poncho uit, de hoes heb ik nog maar even laten zitten. een uurtje samen met Won Chew gewandeld, een klein Koreaans vrouwtje van 21 jaar. Ze kon redelijk engels en was erg aandoenlijk, happy smile. Zij ging echter door naar het kloostercomplex in Samos, terwijl in in Tríacastela, in een mooie rustige herberg ben neergestreken. Omdat mijn broek door de modder en de stront van koeien en schapen, die over hetzelfde pelgrimspad lopen, behoorlijk smerigwas geworden en ik tot nu toe steeds een handwasje heb gedaan, besloten om shirts, broek en trui, die ook al een maand niet gewassen was (ik heb hem niet elke dag gedragen) eens in de wasmachine te doen.

Toen een biertje gedronken in een café naast de herberg, de was opgehangen en de verslagen bijgewerkt. Het is inmiddels weer zonnig, dus dat maakt het leven wel zo prettig.

De middagzon zrgde ervoor dat de was snel droog was. Tijd om in een klein straatje, waar alle pelgrims doorheen lopen op een terrasje te gaan zitten en de mede-wandalaars te begroeten.

Om 18.30 ben ik bij een clubje mensen aangeschoven voor de maaltijd. Ik had zeevruchtensoep waar ook, naast mosselen, gamba´s in dreven. Om deze te pelllen moest ik met de handjes in de soep. Er zat zoveel kleurstof in (saffraan?) de soep dat zelfs na het wassen met zeep mijn vingers okergeel zijn. Het was zeer gezellig aan tafel met twee Bulgaren, Daniël en Sylvia, Canadezen, Fransen, Oostenrijkers, enz. Van alles wat.
Het hoofdgerecht was een specialiteit van het huis, gegrilde karbonades met hete tapenades, één op mosterdbasis en één op basis van rode pepers. Als dessert heb ik de amandeltaart genomen, die is hier heel populair.

Tegen 21.00 begon de tafel leeg te raken en toen kwamen net Jörg en Manuela binnen, zij hadden tot 19.30 gelopen en waren in één dag zowel de berg op als af gegaan, zo´n 40 km. Samen hebben we nog een wijntje gedronken en om even voor 22.00 ben ik gaan slapen.