Dag 30 Barbadelo - Gonzar
Blijf op de hoogte en volg Erik
11 Oktober 2012 | Spanje, Portomarín
Het heeft gewerkt, ik werd pas om 7.45 wakker, er was helaas geen ontbijt dus na het inpakken ben ik op weg gegaan. Ik heb met Jörg en Manuela de afspaak gemaakt dat ik vooruit snel naar het dorpje Gonzar, zo´n 26 km verder.
Daar is maar één hostel, ik ga alvast kijken of ze een driepersoonskamer of anders 2 tweepersoonskamers hebben. Maar eerst ergens een ontbijtje bemachtigen. Pas na 7,5 km. was er een tentje waar je koffie en een verpakt croissantje kon krijgen. Nou ja als je honger hebt gaat alles erin. Na deze onderbreking doorgelopen naar Portomarin.
Een grotere plaats die tijdens het plaatsen van een dam voor een stuwmeer is afgebroken en zo´n honderd meter hoger weer is opgebouwd. Kasteel, kerk, huizen, alles is in de originele staat hersteld. In Portomarin nog even boodschappen gedaan want in Gonzar, zo´n 8 km verderop is alleen een herberg/hostel.
Toen ik om 14.00 in Gonzar aankwam gelijk 2 kamers geboekt. Lekker een uurtje in bad gelegen en toen was ik nog net op tijd om middageten te bestellen, om 16.00 sluit de keuken en pas om 19.00 gaar ie weer open.
Ik heb mezelf getrakteerd op een groot bord pulpa (inktvis, maar dan niet gefrituurd maar gewoon gebakken en in stukken met paprikapoeder erover). Samen met een flesje wijn gaat dat er wel in.
Er is geen internet dus de verslagen moeten wachten tot morgen. Om 16.30 kwamen Jörg en Manuela binnen, daarna eerst lekker bij de houtkachel in el Salon (woonkamer) gezeten en toen naar de Comedor (eetkamer) voor het diner.
Ik werd geattendeerd door de serveerster op de specialiteit van het huis: een steak van 700 gram. Ja, hier in Galicië houden ze wel van een stukje vlees, er zijn ook veel meer koeien dan in Leon. Vooraf had ik eerst nog een salade, dat had ik beter niet kunnen doen want door de pulpa en de salade was de meeste honger verdwenen, en toen moest de supersteak nog komen. Ik kreeg hem maar voor de helft op, toen knapte ik zowat uit elkaar. Hij was heerleijk maar veel te groot. Nog een paar wijntjes genomen en toen heerlijk naar bed.
Daar is maar één hostel, ik ga alvast kijken of ze een driepersoonskamer of anders 2 tweepersoonskamers hebben. Maar eerst ergens een ontbijtje bemachtigen. Pas na 7,5 km. was er een tentje waar je koffie en een verpakt croissantje kon krijgen. Nou ja als je honger hebt gaat alles erin. Na deze onderbreking doorgelopen naar Portomarin.
Een grotere plaats die tijdens het plaatsen van een dam voor een stuwmeer is afgebroken en zo´n honderd meter hoger weer is opgebouwd. Kasteel, kerk, huizen, alles is in de originele staat hersteld. In Portomarin nog even boodschappen gedaan want in Gonzar, zo´n 8 km verderop is alleen een herberg/hostel.
Toen ik om 14.00 in Gonzar aankwam gelijk 2 kamers geboekt. Lekker een uurtje in bad gelegen en toen was ik nog net op tijd om middageten te bestellen, om 16.00 sluit de keuken en pas om 19.00 gaar ie weer open.
Ik heb mezelf getrakteerd op een groot bord pulpa (inktvis, maar dan niet gefrituurd maar gewoon gebakken en in stukken met paprikapoeder erover). Samen met een flesje wijn gaat dat er wel in.
Er is geen internet dus de verslagen moeten wachten tot morgen. Om 16.30 kwamen Jörg en Manuela binnen, daarna eerst lekker bij de houtkachel in el Salon (woonkamer) gezeten en toen naar de Comedor (eetkamer) voor het diner.
Ik werd geattendeerd door de serveerster op de specialiteit van het huis: een steak van 700 gram. Ja, hier in Galicië houden ze wel van een stukje vlees, er zijn ook veel meer koeien dan in Leon. Vooraf had ik eerst nog een salade, dat had ik beter niet kunnen doen want door de pulpa en de salade was de meeste honger verdwenen, en toen moest de supersteak nog komen. Ik kreeg hem maar voor de helft op, toen knapte ik zowat uit elkaar. Hij was heerleijk maar veel te groot. Nog een paar wijntjes genomen en toen heerlijk naar bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
