Dag 20: een laatste dagje Porto

Na een stevig ontbijt vanmorgen met vier belegde broodjes, jus d’orange en twee bakken koffie stond ik om 9.00 bij Livraria Lello voor de deur. De winkel zou om 9.30 opengaan maar er waren er al zo’n twintig man voor me in de rij. Binnen een half uur was de rij gegroeid tot zeker 200 man. Je moest via de telefoon een ticket kopen, van 5 euro, wat je weer terugkrijgt als je een boek koopt. Maar wat heb ik aan een Portugees boek? De winkel is erg mooi en heeft een grote Harry Potter collectie. Dit komt omdat de schrijfster J.K. Rowling, de boekhandel in de Harry Potter film gebaseerd heeft op deze winkel.

Daarna ben ik naar de Capela das Almas gelopen, ook weer zo’n kerk die geheel beleed is met tegeltableaus. Vervolgens afgezakt naar beneden om de Igreja de Santo Ildefonso te bezoeken die een aantal prachtige glas-in-lood ramen heeft. Ook deze heeft een prachtige buitenkant.

Daarna ben ik via kleine straatjes en een heleboel trappetjes weer uitgekomen onder aan de brug. Deze weer overgestoken om het port-district te gaan bezoeken. Wereldberoemde porthuizen als Sandeman, Fonseca, Offley’s , Cockburn’s, Taylor’s, Calém, Burmeister en natuurlijk Kopke zitten hier. Niet de wijngaarden, die zitten landinwaarts in de Dourovallei, maar meer de wijnkelders, verkoopkantoren en proeflokalen.

Kopke zelf heeft alleen een proeflokaal, maar het er naast gelegen Cálem, wat een samenwerkingsverband heeft met Kopke, heeft wel een rondleiding door de wijnkelder, een uitleg over de geschiedenis van port en een proeverij. Omdat het 12.30 is en dus iets te vroeg voor drie glazen Port in m’n mik, besluit ik de rondleiding om 16.00 te doen.

De tour door de Cálem wijnkelders is erg indrukwekkend, we krijgen in goed verstaanbaar Engels een goede uitleg over de oorsprong van Port. Portwijn is eigenlijk ontdaan door de Engelsen. Omdat zij oorlogen voerden tegen de Fransen hadden ze geen toegang meer tot de wijnstreken. Ze weken uit naar andere landen en kwamen terecht in Portugal. In de Douro vallei werden ook druiven verbouwd. Om de wijn goed te houden tijdens het transport, eerst met portschepen naar Porto, waar het werd opgeslagen en daarna met zeilschepen naar Engeland, werd er een klein beetje brandewijn met een hoog alcoholpercentage aan toegevoegd en zo kwam de dus zoeter gemaakte wijn met een extra hoog alcoholgehalte in Engeland aan. De Engelsen waren er dol op en al snel ontstonden er vele porthuizen met vaak Engelse namen. Later zijn er vele soorten Port ontstaan zoals Colheita, Vintage, Late bottled vintage en Tawny, een soort die bestaat uit verschillende oogsten. Een mix dus.

Als besluit van mijn tour was er een proeverij en mocht ik drie glaasjes verschillende Port proeven: een white-dry van een recent jaar, een vintage ruby uit 2015 en een tawny van 10 jaar oud. Heerlijk, maar je voelt ze wel in de beentjes zakken. Tenslotte bij Kopke nog twee mooie portglaasjes gekocht.

Daarna naar Sáo Bento station gegaan om Philippe op te halen want we gaan weer ergens een hapje eten. Maar eerst pakken we een terrasje, waar we genieten van een straatmuzikant die fantastisch saxofoon speelt. Mooie nummers van Sting, Toto, Cindy Louper en tot slot het prachtige Hallelujah van
Leonard Cohen, de tranen liepen over m’n wangen.

Vanavond eten we in hetzelfde restaurant als waar ik met Peter heb gegeten, het is goed en ik had met de eigenaresse afgesproken dat als ik terug zou komen de port bij het dessert voor haar rekening was.

Vanavond de Bacalhau á Broa, kabeljauw in broodkorst. Samen met aardappeltjes en spruitjes, om alvast weer aan thuis te wennen. (geintje) Als dessert Tarte Limao, koffie en port toe. ‘T was een mooi afscheid. Philippe stond er op om de hele rekening te betalen als dank voor mijn hulp en vriendschap.

Zo gaat ‘t op de Camino, je maakt binnen korte tijd goede vrienden. Afgesproken dat zodra hij weer thuis is, ik een keer naar Aalst ga om verhalen uit te wisselen. Morgen nog één verslag van mijn terugreis. Boa noite.