Dag 11: Vilanova de Lourenza - Abadín
Blijf op de hoogte en volg Erik
24 September 2019 | Spanje, Abadín
Wat een prachtige herberg was dit, vanmorgen stond er om 7.30 een heerlijk ontbijt op mij te wachten, de tafel was keurig gedekt en bij m’n plek stond een naamkaartje. Tegenover me kwam Jula (Juliane) zitten die ik al eerder was tegengekomen. Ik dacht dat ze Française was maar ze bleek een 35 jarige Duitse yogalerares uit Leipzig te zijn. We raakten in een geanimeerd gesprek en besloten om vandaag samen naar Abadín te lopen. Het miezerde een klein beetje maar al snel werd het droog, de temperatuur was wel gezakt tot 15 graden. Het eerste stuk ging vrij eenvoudig, tot het plaatsje Mondoñedo geen problemen. We hebben heerlijk lopen kletsen over van alles en nog wat. Het was tot nu toe een heerlijke wandeling.
In Mondoñedo om 10 uur een kopje koffie met churros, gefrituurde suikersticks, genomen en een stempeltje gehaald bij de Cathedraal, alles om het pelgrimspaspoort uniek te maken.
Toen we Mondoñedo uitliepen hebben we, onbewust, voor de kortere maar zeer zware variant gekozen. Het was zo’n beetje de zwaarste stijging op deze Camino. Gedurende drie uur ging het, af en toe, zeer stijl omhoog.
Jula, die zonder stokken liep, bezweek zowat, achter elke bocht omhoog kwam weer een nieuwe. Ik zag dat ze het verschrikkelijk zwaar had en heb mijn stokken aan haar gegeven zodat ze ook met gebruik van haar armen omhoog kon komen. Eindelijk kwam er een eind aan deze lijdensweg toen we de top van de berg bereikten, ruim 560 meter hoger.
Vanaf daar ging het bergafwaarts zodat we om 14.00 onze herberg bereikten. Moe, maar trots dat we het bereikt hadden.
s’Middags zijn we samen nog wat gaan drinken, hebben gerust en wat boodschappen gedaan en zijn om 19.30 naar het restaurant, wat bij deze schitterende herberg hoort, gegaan. Daar heb ik vermicellisoep en konijnenbont gegeten. Heerlijk, maar wel vet.
Tijdens onze maaltijd kwamen Carlo, Anke en Gregor binnen en kwamen aan onze tafel zitten. Het werd erg gezellig.
Alleen Gregor, een beetje een nichtentype, ala Bert Visscher, was vreselijk druk, hij beheerste het hele gesprek aan tafel en had overal een mening over. Nu ben ik zelf soms ook druk, maar deze ADHD-er spande de kroon. Zo blij dat hij in een andere herberg zit.
Morgen loop ik samen met Jula nog naar Vilalba, waar we afscheid zullen nemen omdat ik vanaf daar richting Ferrol zal gaan.
In Mondoñedo om 10 uur een kopje koffie met churros, gefrituurde suikersticks, genomen en een stempeltje gehaald bij de Cathedraal, alles om het pelgrimspaspoort uniek te maken.
Toen we Mondoñedo uitliepen hebben we, onbewust, voor de kortere maar zeer zware variant gekozen. Het was zo’n beetje de zwaarste stijging op deze Camino. Gedurende drie uur ging het, af en toe, zeer stijl omhoog.
Jula, die zonder stokken liep, bezweek zowat, achter elke bocht omhoog kwam weer een nieuwe. Ik zag dat ze het verschrikkelijk zwaar had en heb mijn stokken aan haar gegeven zodat ze ook met gebruik van haar armen omhoog kon komen. Eindelijk kwam er een eind aan deze lijdensweg toen we de top van de berg bereikten, ruim 560 meter hoger.
Vanaf daar ging het bergafwaarts zodat we om 14.00 onze herberg bereikten. Moe, maar trots dat we het bereikt hadden.
s’Middags zijn we samen nog wat gaan drinken, hebben gerust en wat boodschappen gedaan en zijn om 19.30 naar het restaurant, wat bij deze schitterende herberg hoort, gegaan. Daar heb ik vermicellisoep en konijnenbont gegeten. Heerlijk, maar wel vet.
Tijdens onze maaltijd kwamen Carlo, Anke en Gregor binnen en kwamen aan onze tafel zitten. Het werd erg gezellig.
Alleen Gregor, een beetje een nichtentype, ala Bert Visscher, was vreselijk druk, hij beheerste het hele gesprek aan tafel en had overal een mening over. Nu ben ik zelf soms ook druk, maar deze ADHD-er spande de kroon. Zo blij dat hij in een andere herberg zit.
Morgen loop ik samen met Jula nog naar Vilalba, waar we afscheid zullen nemen omdat ik vanaf daar richting Ferrol zal gaan.
-
24 September 2019 - 23:14
Christa:
Is dat typisch Spaans konijnenbont -
24 September 2019 - 23:23
Erik Kluver:
Ik bedoelde natuurlijk konijnenbout, naar die lettertjes op je telefoon zijn zo klein, misschien moet ik een nog grotere hebben. -
25 September 2019 - 08:14
Lies:
Wat een heer ben je toch, om zo lief je stokken uit te lenen. :) Jullie hebben een extreem zware route gepakt( per ongeluk) maar jullie kunnen wel super trots op jezelf zijn. :) Ga zo door toppers, maar je mag het je ook iets makkelijker maken hoor. -
25 September 2019 - 10:43
Ronald:
Goed bezig Erik!
Groeten,
Ronald
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
